II edycja
„Wszystkie drogi prowadzą do Łodzi. To będzie jedno z najbardziej ekscytujących wydarzeń kulturalnych w Polsce.”- zapowiadał Michał Merczyński, od II edycji dyrektor artystyczny FDCK, równocześnie ówczesny dyrektor warszawskiego Teatru Rozmaitości i szef poznańskiego festiwalu „Malta”. II edycja Festiwalu Dialogu Czterech Kultur trwała od 14 do 20 września 2003 roku.
Największym wydarzeniem festiwalowym był bez wątpienia koncert Izraelskiej Orkiestry Symfonicznej (The Israel Philharmonic Orchestra) pod batutą legendarnego Zubina Mehty, należącego do czołówki najwybitniejszych dyrygentów na świecie. Jeden z najlepszych zespołów, określany mianem „orkiestry solistów” założył w 1936 roku Bronisław Huberman, urodzony w Częstochowie żydowski skrzypek polskiego pochodzenia. Większość zespołu stanowili muzycy wywodzący się z Polski, wielu z nich pochodziło z wielonarodowościowej, międzywojennej Łodzi. Po raz pierwszy orkiestra zagrała w 1936 roku pod batutą najlepszego dyrygenta epoki Artura Toscaniniego. Zespołem dyrygowała plejada mistrzów batuty z całego świata, ze współczesnych polskich dyrygentów: Witold Lutosławski i Krzysztof Penderecki. Od 1977 roku zespołem kieruje Zubin Mehta, który cieszy się równie wielką sławą jako szef muzyczny inscenizacji operowych, jak i dyrygent koncertów symfonicznych. Na inaugurację w Teatrze Wielkim muzycy wybrali utwór Gustava Mahlera, VII Symfonię e-moll, którą orkiestra dedykowała pamięci Artura Rubinsteina.
Ważnym łódzkim akcentem była wystawa rzeźb Katarzyny Kobro. Czterokrotnie powiększone repliki dwóch rzeźb, wykonane przez Tomasza Matuszaka i Zbigniewa Dudka z pracowni rzeźby łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych, stanęły na terenie dawnej fabryki Poznańskiego. Katarzyna Kobro (1898-1951), córka Niemca i Rosjanki, żona polskiego artysty Władysława Strzemińskiego, swoje dojrzałe życie spędziła głównie w Łodzi. Uważana jest za jedną z najwybitniejszych przedstawicielek polskiej sztuki awangardowej. Tworzyła rzeźby na podstawie wyliczeń matematycznych. „Kobro jest doskonałym symbolem dialogu czterech kultur” - podkreślał podczas wernisażu Mirosław Borusiewicz, dyrektor Muzeum Sztuki.
Oprócz przedstawień teatralnych, koncertów i wystaw w ramach festiwalu odbył się przegląd video artu p.t.: „Homemade”, prezentujący prace trzydziestu artystów izraelskich. Festiwalowi od pierwszych edycji towarzyszył również salon dyskusyjny pod patronatem tygodnika „Polityka”.
Większość festiwalowych imprez odbywała się w Manufakturze, dawnym kompleksie fabrycznym Izraela Kalmanowicza Poznańskiego znajdującym się przy ul. Ogrodowej. Ustawiono tam trzy namioty : muzyczny (2000 miejsc), teatralny (600 miejsc) i cyrkowy (380 miejsc). Kilka wydarzeń zaplanowano w hali nr 9. Michał Merczyński, dyrektor artystyczny FDCK, tworząc „miasto namiotów” chciał ożywić nie działającą od 13 lat 27 hektarową przestrzeń w centrum miasta. W Manufakturze powstało tętniące życiem od rana do nocy miasteczko artystyczne.
Plakat festiwalu
