scenografia i kostiumy: Anja Rabes

muzyka: Wolfgang Siuda

reżyseria świateł: Max Keller

dramaturgia: Julia Lochte

występują: Katja Bürkle, André Jung, Hans Kremer, Steven Scharf, Hildegard Schmahl

premiera: 28 listopada 2008, Münchner Kammerspiele

 
 

W nocy 25 marca 1945 roku na zamku w Rechnitz, leżącym przy austriackiej granicy z Węgrami, oficerowie SS, naczelnicy Gestapo i ich lokalni poplecznicy świętowali „Gefolgschaftsfest” (święto drużyny), podczas którego tańczono, pito i brutalnie zamordowano prawie dwustu żydowskich przymusowych robotników. Z akt procesowych z okresu powojennego wynika, że gospodarzami uroczystości byli ówcześni właściciele zarekwirowanego przez SS zamku, hrabia i hrabina Batthyány. Nigdy nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności za zbrodnię. Nie odnaleziono również zbiorowego grobu ofiar, zaś podczas dochodzenia zamordowani zostali świadkowie. W Rechnitz panuje do dziś dnia atmosfera strachu: „Żydzi mają ścianę płaczu, my mamy ścianę milczenia“ – mówi jeden z mieszkańców. Jelinek nie próbuje zrekonstruować tego wydarzenia: jej spojrzenie w przeszłość to raczej archeologia języka, próba odsłonięcia warstwa po warstwie szczegółów zatuszowanej zbrodni, ale także ważna próba mówienia o współczesności.

 

Jossi Wieler – (ur. 1951) reżyser teatralny i operowy. W latach 1972-1980 mieszkał w Tel Awiwie, gdzie studiował reżyserię. Pierwsze spektakle zrealizował w Teatrze Habima. W roku 1982 wrócił do Niemiec. Reżyserował najpierw w Düsseldorfie, później, jako etatowy reżyser, w Heidelbergu, gdzie rozpoczął współpracę ze scenografką Anną Viebrock. Jest twórcą cenionych realizacji dramatów Elfriede Jelinek: Wolken. Heim (uznany za najlepszy spektakl roku 1994), er nicht als er, Macht nichts, Ulrike Maria Stuart.